Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

ΜΙΘΡΙΔΑΤΗΣ - TRALALA.GR - Νοέμβριος 2009

Συνέντευξη στην Αναστασία Καφετζή. 


Το ραντεβού έγινε στο σπίτι του. Ο Μιθριδάτης  άνοιξε την καρδιά του και  αποκάλυψε τις κρυμμένες αλήθειες  του για τη μουσική… και τα "πιστεύω" του για τη ζωή. Απλός, ευγενικός, με επίγνωση των δυνατοτήτων του, δείχνει να "πατάει γερά" στα πόδια του, ενώ το μέλλον ανοίγεται μπροστά του...

AK: Μιθριδάτη, μαζί με τα Ημισκούμπρια γνώρισες την επιτυχία για 13 ολόκληρα χρόνια Τώρα σε βλέπουμε να συνεχίζεις με ένα solo δίσκο τι είναι αυτό που σε οδήγησε σε αυτή την απόφαση?

Μ: Είχα την ανάγκη να το κάνω γιατί είχα κάτι να πω.  Δεν θα υπήρχε λόγος να δημιουργήσω ένα solo album αν δεν είχα κάτι να πω και να θέσω  τις προσωπικές μου απόψεις, θέσεις και ιδέες …

AK: Μιθριδάτη… Σε βλέπουμε εσένα με solo album και αναρωτιέμαι: τα ημισκούμπρια υπάρχουν ή κάπου εδώ έφτασαν στο τέλος?
 
Μ: Τα Ημισκούμπρια και βέβαια υπάρχουν και θα υπάρχουν! Δεν καταλαβαίνω το λόγο για όλες αυτέ τις θεωρίες διάλυσης των Ημίζ, επειδή έβγαλα προσωπικό album. Aς μην ξεχνάμε ότι τα Hμισκούμπρια είναι ένα συγκρότημα που έφερε την αλλαγή στη Ελληνική μουσική. Αυτό το έργο δεν φτάνει ποτέ στο τέλος του. Ακόμα και 60 χρονών να πάμε τα Ημισκούμπρια θα υπάρχουν, γιατί η δουλειά μας είναι χειροπιαστή, είναι γεγονός και έχει μνήμη. Οι ημισκουμπριακοί δίσκοι που έχουν πουληθεί είναι άπειροι και υπάρχουν σε χιλιάδες σπίτια – δεν θα βάλω μέσα τα πειρατικά και τα «κατεβάσματα» από το διαδίκτυο -(γέλια)… η μουσική μας λοιπόν μένει… Είναι αθάνατη!

AK: Εσύ στους στίχους και μαζί με τον Πρύτανη στη μουσική… πρέπει να παραδεχτεί κανείς ότι ο προσωπικός σου δίσκος έχει μια ιδιαίτερη αισθητική…
 
Μ:Πιστεύω πραγματικά ότι το ψηλό αγόρι κι εγώ, δώσαμε για άλλη μια φορά τον καλύτερο μας εαυτό στην επιμέλεια παραγωγής. Μόνο με νέες ιδέες, φαντασία και αισθητική μπορείς να πας τον ήχο σου ένα βήμα πιο μπροστά σε κάθε νέο project. Και νομίζω ότι το καταφέραμε.

AK: Σε τι ηλικία έγραψες το πρώτο σου τραγούδι

Μ: Το πρώτο μου τραγούδι το έγραψα όταν ήμουν 16 χρονών.

AK: Τι ήταν αυτό που σε ενέπνευσε να το γράψεις?

Μ: Ήταν η μεγάλη μου αγάπη για τη συγκεκριμένη μουσική (το hip hop δηλαδή) και είχα μια «λόξα» να έχω ένα συγκρότημα. Έτσι «ανάγκασα» με το ζόρι τους συμμαθητές μου στο λύκειο να φτιάξουμε ένα group και εγώ  έκανα τον DJ. Έφτιαχνα τη μουσική και έγραφα ρίμες στα Αγγλικά!...Σκληρό? Οι δουλειές του εφηβικού αυτού group ήταν επιεικώς απαράδεκτες, αλλά αν δεν έφτιαχνα αηδίες κομμάτια τότε, δεν θα έφτιαχνα «διαμάντια» αργότερα με τα Ημίζ.

AK: Τι είναι αυτό που σε γοητεύει σε μια εκπρόσωπο του ωραίου φύλλου? (τις γυναίκες εννοώ!) 
 
Μ: Κατάλαβα τι εννοείς. Ένα είναι το ωραίο φύλλο!...μη χάσουμε! ( γέλια). Τα πάντα με γοητεύουνε, αλλά κυρίως η διαφορετικότητα. Θα μπορούσες να πεις ότι δεν είμαι και ιδιαίτερα δύσκολος… στο να δω μια γυναίκα και να μου αρέσει εμφανισιακά. Ένα πράγμα μ’ ενδιαφέρει όμως πιο πολύ, να μπορώ να επικοινωνώ με την γυναίκα, πριν κατά την διάρκεια και μετά το sex!

AK: Μιθριδάτη είσαι ένας άνθρωπος ο οποίος δημιουργεί τραγούδια. Η δημιουργία όμως προϋποθέτει πόνο ψυχής…

Μ: Η δημιουργία προϋποθέτει να έχεις ταλέντο. Ταλέντο και αισθητική. Τώρα αυτά τα περί  «πόνου ψυχής» τα αφήνω για τους «και καλά».
Κυριολεκτικά τώρα αν το πάρουμε, δεν μου αρέσει να γράφω και να μελοποιώ τον πόνο μου γιατί ένα τραγούδι παραμένει εκεί για πάντα και μαζί με αυτό παραμένει ζωντανός και ο πόνος. Πχ: Όταν ένας άνθρωπος ή μια κατάσταση σε έχει στενοχωρήσει δεν χρειάζεται σώνει και καλά να γράψεις κομμάτι. Άστο να πάει στο “Διάολο”!

AK: Έχεις γράψει τραγούδι ποτέ για κάποιον?

Μ: Έχω γράψει στα σχολικά μου χρόνια στο λύκειο. Είχα γράψει ένα τραγούδι για μια γκόμενα που γούσταρα και αυτή δεν με ήθελε…τόλμαγε κιόλας να μη με θέλει! (γέλια). Της είχα γράψει λοιπόν ένα αγγλόφωνο κομμάτι, rap μπαλάντα, αλλά δεν το εκτίμησε. Έτσι δεν ξανά έγραψα ποτέ για κανένα γκομενάκι ονομαστικά.

AK:Έχεις πληγώσει ποτέ μια γυναίκα?

Μ: Έχω πληγώσει… και βέβαια δεν το άξιζε. Κανένας όμως δεν το αξίζει. Έτσι είναι όμως ο έρωτας και συνήθως πληγώνονται αυτοί που δεν το αξίζουν!

AK: Η μουσική σου είναι αλήθεια ότι εκφράζει μια διαχρονική εφηβικότητα …

Μ:Ναι! Είναι ένα είδος που κρατάει τον «πιτσιρικά» μέσα σου. Η ιδεολογία, η έκφραση, οι ήχοι, η κουλτούρα του. Έτσι κι αλλιώς είναι μουσική που την νιώθεις έντονα όταν είσαι teenager. Το κατόρθωμα είναι να την νιώθεις ακόμα καθώς μεγαλώνεις. Το Hip Hop είναι το απόλυτο μουσικό φίλτρο νεότητας!

AK: Γιατί επέλεξες αυτή τη μουσική?

Μ: Δεν την επέλεξα εγώ, αυτή με επέλεξε…ξαφνικά βρέθηκα να ακούω rap. Είμαι δική της επιλογή! Εγώ απ’ το δημοτικό ήξερα ότι θα γίνω ζωγράφος, αλλά η ζωή είχε άλλα σχέδια για μένα. Δεν με οδήγησε όμως και σε τελείως διαφορετικούς δρόμους. Πάλι με την τέχνη ασχολούμαι και θεωρώ έτσι κι αλλιώς τον εαυτό μου…εικαστικό!

AK: Με τι είσαι μόνιμα ερωτευμένος?

Μ: Χμ… με το άγχος. Έχω μια πολύ στενή σχέση με αυτό. Είναι όπως στον έρωτα!

AK: Ο έρωτας είναι αγχώδης για εσένα?

Μ: Είναι δραματικός, είναι τρομακτικός. Ο έρωτας είναι σαν τα ναρκωτικά - δεν έχω πάρει ποτέ μου και δεν ξέρω- αλλά φαντάζομαι ότι είναι το ίδιο σκληρό. Ο έρωτας είναι κάτι το οποίο εθίζεσαι, δεν μπορείς να κάνεις χωρίς αυτό, σε μαστουρώνει και στην αποτοξίνωση πονάς πολύ.

AK: Ο Πλάτωνας έλεγε ότι ο έρωτας είναι γιος του πόρου και της πενίας. Εσύ πιο πρόσωπο του έρωτα έχεις γνωρίσει?

Μ: Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω γνωρίσει κανέναν έρωτα που να με οδηγήσει στον ψυχικό πλούτο, έχω γνωρίσει όμως τον έρωτα που σε οδηγεί στην πείνα και τη φτώχια και όταν περάσεις αυτό το στάδιο είσαι πολύ φτωχός συναισθηματικά. Είσαι αυτό που λέμε συναισθηματικά παράλυτος.

AK: Πώς φαντάζεσαι το Μιθριδάτη μετά από 20 χρόνια?

Μ: Αυτή τη στιγμή δεν ξέρω πως θα είναι ο Μιθριδάτης μετά από 20 μέρες, πόσο μάλλον μετά από 20 χρόνια. Θα δούμε…

AK: Τι είναι αυτό που σε φοβίζει περισσότερο στη ζωή σου?

Μ: Υπάρχουν πολλά πράγματα που με φοβίζουν. Αλλά ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι… το αύριο! Αγχωτικός?

AK: Πιστεύεις στον εαυτό σου?
Τις περισσότερες φορές ναι. Αν δεν πίστευα στον εαυτό μου, νομίζω ότι δεν θα είχα κάνει όσα έκανα μέχρι τώρα… και τώρα εσύ θα έπαιρνες συνέντευξη από κάποιον άλλο.

AK: Πιστεύεις ότι μπορεί να πάρεις βοήθεια και από κάποιον άλλο?

Μ: Βοήθεια έχω μόνο από τον εαυτό μου, τους φίλους μου και την οικογένειά μου. Η αλήθεια είναι ότι συνήθως με βοηθάνε σε πιο προσωπικά θέματα και όχι σε επαγγελματικά. Βέβαια ο Πρύτανης και ο Μεντζέλος είναι άνθρωποι που με έχουν βοηθήσει και στα επαγγελματικά, μιας και συνεργαζόμαστε πεντακόσια χρόνια. Τους έχω ακούσει, μ’ έχουν ακούσει, έχουμε κάνει συζητήσεις, έχουμε τσακωθεί… μια χαρά! Υγεία!

AK: Μιθριδάτη θα αποκαλούσες τον εαυτό σου καλλιτέχνη?

Μ: Ασφαλώς και είμαι καλλιτέχνης!

AK: Τι είναι καλλιτέχνης?

Μ:Καλλιτέχνης με πολύ απλά λόγια είναι αυτός που δημιουργεί κάτι από το μηδέν. Καλλιτέχνης είναι αυτός που δεν θα φοβηθεί να ξεγυμνωθεί μπροστά στο κοινό. Καλλιτέχνης είναι αυτός που μοιράζεται τις σκέψεις του και τις φοβίες του. Καλλιτέχνης είναι αυτός που με μέσον το έργο του προσφέρει στον κόσμο. Προσφέρει ψυχαγωγία και ωθεί το κοινό στη σκέψη.

AK: Αν δε γινόσουν καλλιτέχνης τι άλλο θα γινόσουν?

Μ: Τίποτα άλλο, μόνο καλλιτέχνης θα μπορούσα να γίνω εγώ.

AK: Θέλεις να παίξουμε το παιχνίδι των λέξεων? Είναι το παιχνίδι που σου λέει κάποιος μια λέξη κι εσύ πρέπει να πείς τι σου έρχεται πρώτο στο μυαλό…

Μ: Ναι αμέ...
  • Όνειρο: Α! είναι η καριέρα μου!
  • Αγαπημένη λέξη φράση: εννοείται!
  • Θέλω: θέλω να πάει η ζωή μου καλά. 
  • Αγαπημένο χρώμα: μαύρο κόκκινο.
Πηγή: www.tralala.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου